با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی
من هر زمان که سکوت مى کنم در واقع دارم از تو حرف مى زنم
با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی
من هر زمان که سکوت مى کنم در واقع دارم از تو حرف مى زنمدرباره من
آن که آموخت به ما درس محبت می خواست :
جان چراغان کنی از عشق کسی
به امیدش ببری رنج بسی .
ادامه...
رود گنگ با آفتاب منعکسش
از موهایت می گذرد!
رودی که از آن می نوشم
در آن غسل می کنم،
می میرم.
دو بلدرچین در چشمانت داری
که دستان سرد مرا پناه می دهند
در عبور از زمستان های زندگی،
صدای تو شالی ست
که دور شانه های من می پیچد!
و لب هایت
مسیر کافه های پاریس را نشان می دهند.
اما تمام این ها
توصیف کامل تو نیست!
تو چیزی فراتری
از آن چشم ها،
موها،
لب ها.
تو تپانچه ای هستی در دست من
که با آن مرگ را از پا در می آورم!
"یغما گلرویی"
................................
در هوای چشمانت قنوت عشق بستم به بلندای خیال ... دریا دریا فاصله ، ورق ورق دلتنگی ، شهاب باران بلا ، تو را از ذهن تب دارم ، نخواهد گرفت ... ای همه خوبی !.
..............................................
میان این کلمه ها
خودم را به هزاران کلمه تقسیم کرده ام
تو شده ای خارج قسمت ام
خارج از قسمت ام
قسمت ام از زندگی ...
باقیمانده هیچ ،
از من ...
* فرشید فرهادی
.........................................
هیچ گاه دوست داشتنهای پر دلیل را دوست نداشته ام
مثلا اینها که میگویند عاشق چشمانش شدم
یا دیگری میگوید :
عاشق شانه هایش
یا چه میدانم ، هرچه !!!
اصلا معنی ندارد
وقتی کسی میپرسد چرا دوستش داری
باید نگاهش کنی
لبخند بزنی
وبگویی
چون
دوستش
دارم ...
........................
می دانی
بانو جان...
ا
گر روزی
عاشقت شوم !
ترجیح می دهم
عشق و دوست داشتنم را
در قلبم
پنهان کنم
تا پاییز برسد !
اولین برف که ببارد
دستت را می گیرم
و با خود بدون چتر
زیر برف می برم
انقدر پیچ و خم شهر را طی می کنیم
تا به کوچه ای خلوت و تاریک و برفی برسیم..
پیچ کوچه را که رد کردیم
دستم را دور کمرت می اندازم
و در آغوش می گیرمت
و بی خبر لبانت را می بوسم
آهسته که باد هم نتواند بشنود
در گوشت زمزمه می کنم
" عزیزم دوستت دارم "
حالا برف...
بیشتر و بیشتر می بارد
و من و تو
بدون چتر
دو
آدم برفی می شویم ...
..............