سلام مریم

امروز حالم به شدت گرفته بود 

چرا  ؟

مادرم تماس گرفته بود و خبری گفت که پسر یک خانواده که میشناسم پسر خانواده دیگری را که انها را هم میشناسم

در یک درگیری کشته است

خبر به شدت مرا به همریخت

دو نوجوان که هردو دارای خانواده مثلن نمونه ای بودند

و در مدرسه تیز هوشان درس می خواندند

شاید بگویم چند ساعتی ذهنم درگیر این ماجرا بود

البته زیاد می دیدم کودکانی که در ظاهر بسیار نمونه بودند

ولی در هنگام باری های کامپیوتری خشونت و هیجان فراوانی داشتند

تنفر و نا ارام بودن و خشونت را به عینه میدیدم

یا کودکانی که در بهترین مدارس درس می خواندند ولی افسردگی را میشد به عینه دید

واقعیت اینست که این ماجرا سابقه طولانی در مملکت ما دارد

پدران و مادرانی که ارزوهای بد باد رفته خود را در فرزندانشان که احساس می کنند جزو مایملکات انهاست جستجو می کنند

زمانی ارزش اسب سوار بودن یا تیر انداز بودن نمونه بود

اکنون باهوش بودن از بقیه کودکان همسایه یا فامیل

ولی داستان همان داستان مضحک همیشگیست

و نسل هایی که مدام شکست می خوردند و سرخورده

و بازهم به دنیال ارزوهای هخود در کودکانشان بودند

و معلوم است که کودکی که اینهمه تحت فشار نمونه بودن

باهموش بودن

قهرمان بودن است

جایی از اضطراب و درد این ماجرا می برد

جایی دیگر تصمیم می گیرد برای خود زندگی کند

و انجاست که افراط و تفریط می بینیم

انجاست که خشونت و مواد مخدر می بینیم

اگر این سیستم کارا بود

اگر فایده ای داشت

که مملکت ما باغ و بوستان بود

همین عقب ماندگی ما دلیلی بر ناکارا بودن این سیستم قهرمان های پوشالی ساختن است

من نمیدانم

ولی اداره ثبت و اسناد خداوند در این قول نامه شش دانگ بهشت به مادران باید تجدید نظر اساسی کند

این چه شیوه پدر و مادریست اخر

این درجه از خیانت در روح وروان کودک

برای خود خواهی ها برای چیست ؟؟

نمیدانم اسم این سیستم را چه بگذارم

همان بهتر است که به هر کودکی عنوان ارزوهای بر ابد رفته پدر و مادرانشان بگذاریم

این ارزوهای دور ودراز و احمقانه این خانواده ها

هیچگاه تعبیر نخواهد شد

هیچگاه

هیچگاه