با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی
من هر زمان که سکوت مى کنم در واقع دارم از تو حرف مى زنم
با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی
من هر زمان که سکوت مى کنم در واقع دارم از تو حرف مى زنمدرباره من
آن که آموخت به ما درس محبت می خواست :
جان چراغان کنی از عشق کسی
به امیدش ببری رنج بسی .
ادامه...
نبودنت موسم زمستان ست
دست هایم نشسته رو به روی باد
پر از واژه های برهنه ای
که می لرزند
و حالا سال هاست
میان نقطهُ ویرگول ها زندگی می کنم
انگار زندگی شاعری ست
که سکوت می سراید
و من برای شعر تنهائی
از نگاه خیره ام
واژه می چینم
......................
خانه ام
واژه هائی ست که در آن
من با تو زندگی می کنم
واژه هائی که می دانند
چگونه باید عشق ورزید
و مثل نفس
زندگی را نوازش می کنند
با دهانی پر از دوستت دارم
که گل ها را
بر شاخه های عطر تو
پروانه می کند
....................
دلم
یک سر داردُ هزار سودا
من از تنهائی ام فهمیده ام
که هر هزار آن توئی
...............
نفس عاشقانه های منی
زین سبب
بوی گل گرفته دفتر من
.................
احساس من به تو
شمیم بارانی ست
که از دوردست عشق
در کوچه پس کوچه های دلم
می پیچد
تا هیچ گلدان خاطره ای
پشت پنجرۀ خیال من
جز تو نبوید
و در باغ شعر من
هیچ پروانه ای
جز روی اسم تو ننشیند
وقتی دوست داشتن ات
زیباترین عاشقانۀ دنیا ست
و خیالت
نیمکتی برای تمام فصول عشق