قلب من

قلب من
آستانه ی گیسوانت را یک به یک میشناسد
آنگاه که راه خود را در گیسوانت گم میکنی
فراموشم مکن
و بخاطر آور که عاشقت هستم
مگذار در این دنیای تاریک بی تو گم شوم
موهای تو
این سوگواران سرگردان بافته
راه را نشانم خواهند داد
به شرط آنکه دریغشان مکنی

پابلو نرودا

...................

می دانم نمی دانی
چقدر دوستت دارم
و چقدر این دوست داشتن همه چیزم را
در دست گرفته است
می دانم نمی دانی
چقدر بی آنکه بدانی می توانم دوستت داشته باشم
بی آنکه نگاهت کنم
صدایت کنم
بی آنکه حتی زنده باشم
می دانم نمی دانی 
تا بحال چقدر دوست داشتنت 
مرا به کشتن داده است 

حافظ موسوی

........................

من زندانی بند توأم
من افتخارمی کنم به زیستن دراین تن
دراین تن دموکراسی حرام است
آزادی بیان معنایی ندارد
بند و حبس و مرگ موهبت الهی ست
دراین تن
همه قیام کردند
و به تو اقتدا می کنند
این خودکامه گی ضرورت است 

جمانة حداد
مترجم : بابک شاکر

.............................

مرا چون نخست دوست بدار

آنجا که چشم آغاز شد

و بهار پشت آمدنت جوانه زد

مرا مانند عشق دوست بدار

آنجا که پروانه جان داد

و قنوت از دست های نور بالا رفت

مرا دوست بدار

به اندازه ی بیکران

به اندازه ی همه ی امتداد ها

به اندازه ی همه ی آیینه های باران زده

مرا بنواز با ترنم دوستت دارم

مرا جان بخش 

.......................

بیا زمینی باشیم
من از دوزخی که راهش به بهشت باشد می ترسم
فقط اگر

یکی مثل تو کنارِ من باشد؛
عشق باشد؛
جراتِ گناه باشد.

بگذار زمینی باشیم
بهشت همانجاست که من باشم و تو باشی
چه فرقی می کند که معصوم یا پر گناه باشیم؟

.........................

1)

ماه

هربار کامل می شود

تا خودش را شبیه تو کند

اما نمی تواند!

و این داستان ادامه دارد...

2)

حتما باد

شعرهایی که برایت سروده ام را

به گوش بیدها رسانده

که اینگونه مجنون شده اند!

3)

در من ریشه کرده ای

اسمت که می آید

گونه هایم

 گل می اندازند

خنده هایم

 شکوفه می دهند.