با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی

با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی

من هر زمان که سکوت مى کنم در واقع دارم از تو حرف مى زنم
با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی

با من حرف بزن بانو. برای من یه تکیه گاهی

من هر زمان که سکوت مى کنم در واقع دارم از تو حرف مى زنم


شعور با زور بازو و دروغ به دست نمی آید!

بیماری های فیزیکی نشانه و علامت هایی دارد، بیماری و اختلالات روانی نیز علامت هایی دارد. بیماری های فیزیکی را پزشک می تواند تشخیص دهد، در این تشخیص یا خطا میکند و یا درست تشخیص می دهد. اختلالات روانی را روانپزشک و روانشناس تشخیص می دهد، بسیار کمتر اتفاق می افتد که روانشناس و روانپزشک در تشخیص اختلالات شخیصتی افراد و مراجعه کننده خطا کند، اما اگر خطا هم بکند و یا نکند، لازم نیست او را کتک زد!

آیا شما وقتی نزد چشم پزشک میروید و چشم پزشک تشخیص می دهد که شما با این روال و متدلوژی که پیش می روید بعد از سه ماه نابینا خواهید شد، آیا بیمار باید برگردد و پزشک خود را کتک بزند!؟

اما اتفاق افتاده و به طور مرتب اتفاق می افتد که بعضی از "نادر" ایرانی ها، حتی در خارج از کشور، روانشناس خود را کتک زده و یا از او دلخور شده که چرا به من میگویی من اختلال شخصیتی دارم!

وقتی به او می گویی که تو دیالوگ نمی کنی با همسرت، بلکه کل کل و دو به دو می کنی، می گوید تو به من توهین می کنی!

برای همین بعضی از روانشاسان با مراجعه کنندهء خود صادق نیستند! به مددجوی خود شخصیت جدید میدهند و اختلالات او را ماست مالی می کنند که او احساس توهین نکند و یا خدای ناکرده برود و ایشان را تخریب کند!

بعضی از ماها در مقابل صداقت و کمک صادقانه دیگران تربیت نشده ایم. من فکری و نفس عاشق دروغ شیرین است تا حقیقت تلخ. این دسته می گویند که اگر من سرطان روانی داشته باشم، روانشناس باید از من تعریف کند و به دروغ باید بگوید که من سالم هستم.

این دسته از افراد نزد روانشناس میروند و یا دوستانه نظر او را می خواهند تا تایید شوند، اگر این اتفاق نیفتاد و روانشناس بر وفق مراد ایشان سخن نراند، میروند و او را تخریب میکنند! وقتی هم با خارجی ها صحبت می کنند، تمدن دوهزار ساله و فضایل اجداد خود را به رخ آنها می کشند، آنها هم تبسمی کرده و متوجه میشوند که ایشان حقارت های شخصیتی خود را در حال جبران کردن است و ضرب المثل ایرانی را بدون اینکه بدانند متوجه میشوند.

از فضل پدر تو را چه حاصل؟

.......................................

خواب رویای فراموشی هاست !

خواب را دریابم ،

که در آن دولت ِ خاموشی هاست

با تو در خواب مرا

لذت ِ ناب ِ هم آغوشی هاست

 

من شکوفایی گل های امیدم را در رویاها می بینم،

و ندایی که به من می گوید :

« گر چه شب تاریک است

دل قوی دار

سحر نزدیک است»


"حمید مصدق"


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.