شب

               بوی یاسمن ها را

               جمع می کنم

               روی خیال تو می پاشم

               این نجواهای سفید را

               تو را در چشم هایت

               پیدا می کنم

               آنجا که نوازش ات

               صبح کوچکی ست

               که در آب می لرزد

               تو چون رودی عریان

               جاری می شوی

               من

               در زلال تو غرق می شوم

               لمس تو

               نوری در تاریکی ست

               گذرگاهی در شب

               و لحظه های نزدیکی

               آنقدر که دیگر

               گفتن یک حرف هم

               زیاد ست

               آنقدر که

               به مرزهای سکوت

               حمله می کنیم

               تو با تمام اندامت می خندی

               من پر از

               پیش بینی تابستان می شوم

  پرویز صادقی 

................................................................

تکلیفم را

روشن کن!

نه مثل آتشی

در قلب درختی جوان

مثل آتشی که

سرخپوستی

برای علامت به معشوقه اش

برپا کرده.

"محسن حسینخانی"

.....................................

من

تو را لمس کرده ام
من که متبرک ام کرده اند از ترانه های شیراز
من که تمامی این سال ها
یکی لحظه حتی
خواب به راهم نبرده است
من دست برداشته و
پا بریده توام
تو ماه ابرینه پوش
من دست خط شفای سروش
هی دختر خواب های بی رخصت
بی تاب هرچه برهنگی
خوشه خزانی انگور
در این جهان
تنها یکی واژه کافی بود
تا آدمی از تماشای تو تمام
تو از دعای کدام حوای گندم پرست
به این پرده از عطر ملائک رسیده ای ؟
که رسولان هزاره زن
پا به رویای تو شاعر شدند ؟
هی دختر برف های هرچه بسیار تشنگی
در این دقیقه مکشوف
مسیر ماه
پر از مویه های مکرر من است
هنوز هم بر این باورم
که پسین یکی از روزهای دی
من تو را از تخیل خداوند ربوده ام
حالا هرچه پیش تر می آیم
باز تو دورتر 
بر قوس مزارگاه ماه ایستاده ای

من در غیاب تو
با سنگ سخن گفته ام
من در غیاب تو
با صبح، با ستاره، با سلیمان سخن گفته ام
من در غیاب تو
زخم های بی شمار شب ایوب را شسته ام
من در غیاب تو
کلمات سربریده بسیاری را شفا داده ام
هنوز هم در غیاب تو
نماز ملائک قضا می شود
کبوتر از آرایش آسمان می ترسد
پروانه از روشنایی گل سرخ هراسان است

"سید علی صالحی"